022. Koniec publikacji "Surowicy"

Przychodzę z bardzo smutną wieścią. 

Chciałabym Was z góry serdecznie przeprosić za to, że wyskakuję z tą decyzją jak Filip z konopi, ale sama dopiero wczoraj zrozumiałam, że to nieuniknione. Myślę o "Surowicy" bardzo poważnie i chciałabym mieć szansę wydania tego w formie papierowej w niedalekiej przyszłości (tj. jak skończę - trzymajcie kciuki, by wydarzyło się to w przeciągu 2 lat). Niestety, żeby mieć szanse u wydawcy, w Internecie musi być opublikowane mniej niż 30% tekstu.

Aktualnie opublikowałam jakieś 110 stron, co oznacza, że aby mieć szanse u wydawców, musiałabym napisać łącznie prawie 400-stronicową powieść. Jest to do osiągnięcia, bo tyle właśnie zamierzam. Dlatego właśnie 16. rozdział "Surowicy", Testament, musi być ostatnim ukazanym na tym blogu.

Nawet nie wiecie, jak mi przykro, przywiązałam się do Was jako czytelników i do Waszych opinii :( Pomyślałam sobie, że może chociaż wstawię jeszcze jeden, bo żyję z nieskromną świadomością, że jesteście ciekawi każdego rozdziału, ale przyznam, że jak go przejrzałam, to zrozumiałam, że z każdym fragmentem sprawa robi się coraz bardziej pokręcona, toteż tylko bym wszystko pogorszyła.

Mam nadzieję, że mnie rozumiecie. Będę tu wstawiać inne teksty - stare miniaturki, może jedno stare, skończone opowiadanie, w którym nie widzę przyszłości wydawniczej, a może jakieś nowe teksty pisane w przerwach. Liczę, że mnie nie opuścicie, w końcu blog nie nazywa się surowica.blogspot.pl, a szepty-w-sepii i w swoim zamyśle ma zawierać po prostu romanse, dramaty i kryminały historyczne. 

Proszę, napiszcie tu cokolwiek, bym wiedziała, co myślicie o całym tym bałaganie. Naprawdę ciężko pisze mi się te słowa. Mam nadzieję, że będziecie trzymali kciuki za "Surowicę" na papierze. Obiecuję, że jeśli za dwa lata będę miała dalej kontakt ze stałymi czytelnikami, to wybiorę tych najwierniejszych i dostaniecie ode mnie for free egzemplarz z dedykacją :) (To oczywiście żadna forma przekupstwa, hehe, może bardziej zadośćuczynienia). A tak na poważnie - po prostu jestem Wam wszystkim bardzo wdzięczna za pomoc w szlifowaniu tego, co już jest, a szczególnie wdzięczna Junkie, smirkowi, Enigmatycznej, Kanako, Anonymie, Miękko, Leszczynie, a także innym komentatorom i oceniającym, których nie wymieniłam. Gdyby nie Wy wszyscy, ten tekst wyglądałby zupełnie inaczej :) Gorzej, bez wątpienia.

Jeśli odrzucą mnie wszystkie wydawnictwa, wrócę jak pies z podkulonym ogonem, o ile komukolwiek będzie chciało się to jeszcze czytać, zatem nie porzucaj nadzieje, jakećkolwiek się dzieje, jak to mawiał klasyk.

Przypominam o wzięciu udziału w ankiecie po prawej oraz informuję, że tworzę jeszcze jedną, w której proszę o głosy.

Pozdrawiam z łezką w oku.